Wereldverbeteraar in 'heaven'

Jaaaaa! Na dagen lang bidden tot elke God die ik maar ook kon bedenken mocht ik dan dinsdag eindelijk de nieuwe kamer betrekken. Het tijdperk van overleven op nectarines en aardbeienyoghurt kwam ten einde. Eindelijk zou bij het opentrekken van de koelkast mij geen geur van een rottend lichaam tegemoet komen. Hierdoor werd het voor mijn gezondheid weer veilig om verder dan fruit en yoghurt te experimenteren met voedsel. HEERLIJK! Maar laten we eerst bij het begin beginnen.

Op zondag besloot ik om een wandeling te gaan maken in het Royal Park. Het was een bewolkte dag met 22 graden, perfecte middag voor een wandeling. Helaas, had niemand mij verteld dat dit juist de dagen zijn dat mensen erg snel verbranden. Na drie uur heerlijk rondgewandeld te hebben en van de natuur en verscheidene sporten te hebben genoten besloot ik weer huiswaarts te keren. Maandag ochtend was het dan eindelijk de dag dat ik kennis zou gaan maken met mijn stage instelling en mijn stage begeleidster: Lisa Mundy. Helaas, werd ik deze ochtend wakker met een verrassing: mijn hoofd had precies dezelfde kleur als een tomaat. Onder het motto ‘toerist’ toch naar het Royal Children Hospital gegaan. Na het ontvangst dat, vanwege mijn nieuwe huidskleur, toch met wat gelach gepaard ging is mijn carrière als wereldverbeteraarster begonnen. Wereldverbeteraarster? JA!
Mijn eerste week van stage heeft grotendeels bestaan aan het plakken van stickers. Deze stickers werden geplakt op enveloppen om de participanten van het onderzoek wederom uit te nodigen voor een vragenlijst. Aangezien er 1239 participanten zijn en 240 leerkrachten en op elke envelop op zowel de voorkant als achterkant een sticker behoort; heb ik toch gauw zo’n 2958 stickers geplakt. Niet het meest intelligente werk zou men zeggen, toch beschouw ik mijzelf als wereldverbeteraarster. Uitleg: De participanten doen mee aan een onderzoek. Zou ik de stickers niet hebben opgeplakt en hebben verstuurd, dan zouden er geen participanten zijn. Geen participanten betekent geen onderzoek. Geen onderzoek betekent geen verbetering van de ontwikkelingskansen van de jeugd. DUS: wereldverbeteraarster.

Voor de mensen die geïnteresseerd zijn om wat meer te weten over mijn bezigheden in Australië: In het Royal Children Hospital wordt één van de grootste onderzoeken ter wereld uitgevoerd; CATS – Childhood to Adolescent Transition Study. Doel van het onderzoek is om factoren binnen de omgeving en het lichaam te onderscheiden die invloed hebben op een zo goed mogelijke start van de adolescentie. Gedurende de start van de adolescentie ontstaan vaak verscheidene problemen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan eetstoornissen, slaapproblemen, overmatig alcoholgebruik en slechte schoolresultaten. Om deze beïnvloedende factoren te kunnen onderscheiden wordt gedurende vijf jaar vanaf een leeftijd van 8-9 jaar ieder jaar een vragenlijst afgenomen bij zowel kind, ouder en leraar en wordt een speekselmonster bij het kind afgenomen. Dit speekselmonster wordt gebruikt om te kunnen constateren of een kind al hormonen heeft die voorkomen met het begin van de adolescentie. Het precieze onderwerp van mijn scriptie is nog niet bekend..

Naast het feit dat ik mijzelf als wereldverbeteraarster kan opstellen op stage hebben ze het beste idee ooit daar geïntroduceerd!! Cake-meeting. Elke donderdag 10.15 hebben we een meeting waar we cake eten. Briljant idee; deze persoon zou een nobelprijs moeten verdienen. Naast het geluk van eenmaal per week van een heerlijk cakeje te mogen genieten had ik afgelopen week maar liefst driemaal het geluk om van een cakeje te genieten. Er waren namelijk verjaardagen.
Na een hele week hard gewerkt te hebben kwam zaterdag dan de beloning. Ilona, een medestudent van de Radboud, verblijft ook in Melbourne en was jarig. Na twee uur (!!) gereisd te hebben door Melbourne kwam ik eindelijk aan in Beaconsfield. Wat een plek! Zo ontzettend mooi en relaxed. Hier proef je de echte sfeer van Australië. De hele middag gezellig gekletst en ’s avonds een echte Australische hamburger van de BBQ gegeten. Hier heb ik voor het eerst kookaburra’s gezien: kortweg vogels die apengeluiden maken.
Dinsdag, is helaas mijn lange weekend, in verband met Australia Day, afgelopen en zal begonnen worden aan een week bloed, zweet en tranen voor het begin van mijn bachelor scriptie!

Oh ps. Niet om jullie jaloers te maken ofzo, maar het was gisteren 29 graden, vandaag 34 graden en morgen 39 graden. Succes in de sneeuw!

Liefs, Rebecca